Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Ξύλινες κιθάρες



Εκείνος που ταξίδεψε στις νότες επάνω,
σαν να 'ταν άλογα ατίθασα, αγέλη που καλπάζει μέσα στο άγριο δάσος, σαν ένα βέλος που σχίζει το σκοτεινό πράσινο χωρίς να λογαριάζει τα εμπόδια εμπρός του,
με αχτίδες φωτός που διαπερνούν τις χαραμάδες της πυκνής φυλλωσιάς, δοκάρια άυλου φράχτη μπηγμένα στο χώμα, με την  καρδιά να σπάει από την ένταση του καλπασμού μα να ζητάει "κι άλλο, κι άλλο, πιο δυνατά"...
είναι αυτός που μέτρησε τα χρώματά της καθώς το τελευταίο σάλτο των αλόγων τον έφερε εκεί που σκάει το ουράνιο τόξο της, εκεί που όλα επανέρχονται στα αρχικά στοιχεία της ύλης τους, απομυθοποιώντας κάθε αγωνία, κάθε λύπη, κάθε ντροπή που είχε νιώσει. Και τότε λεύτερος απ' όλα τα βαρίδια αυτά, πετάει και λικνίζεται σ' έναν αρχέγονο χορό... καθώς μαθαίνει πως όλα γύρω του είναι μουσική...
Μέχρι να ανοίξει τα μάτια...
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας. Εάν μοιραζόσασταν αυτή την ανάρτηση και με άλλους θα επιβραβεύατε την προσπάθειά μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου