Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Η μπλούζα της πριγκίπισσας Lillifee


(Για "Like" θα πρέπει να είσαι αποσυνδεδεμένος από το fb και να συνδεθείς μέσω αυτού.  Ευχαριστώ).

Για να προκαλούν το χαμόγελο της πριγκίπισσας Lillifee οι αυλικοί σκαρφίζονταν διαρκώς ένα σωρό πράγματα. Επιζητούσαν διάφορους τρόπους καθώς από το χαμόγελό της φωτίζονταν ο τόπος, άνθιζαν τα λουλούδια, καρποφορούσαν τα δέντρα, μεγάλωναν τα σπαρτά κι όλοι ήσαν χαρούμενοι κι όλοι ευτυχισμένοι στο βασίλειό τους.
Αυτή τη φορά λοιπόν οι σοφοί της αυλής δημιούργησαν ένα ξεχωριστό "αντικείμενο". Ήταν μικρό, ελαφρύ κι άνετα χωρούσε στις παλάμες ενός μικρού κοριτσιού.
Με τη πρώτη ματιά δεν μπορούσες να καταλάβεις περί τίνος επρόκειτο. Πολύ πιθανό να μη καταλάβαινες ούτε και με τη δεύτερη. Σωστά. Γιατί αυτό ήταν μέρος του σχεδίου τους. Η αγωνία, η περιέργεια, η προσμονή, η άγνοια, δημιουργούσαν τον κατάλληλο χώρο για την έκπληξη.
Σε ένα διπλωμένο χαρτάκι στα τέσσερα όπου απ' έξω είχανε γράψει "ψου-ψου" έλεγαν: "Ο κάτοχος του αντικειμένου πρέπει να το βυθίσει σε μία λεκάνη με νερό. Μόνο έτσι θα ξεδιπλωθεί η λύση του γρίφου μπροστά του". Ήξεραν βέβαια οι Σοφοί κι εκμεταλλεύονταν το γεγονός πως η πριγκίπισσα Lillifee ξετρελαίνονταν να πλατσουρίζει με τα νερά... όπως και το κάθε παιδί άλλωστε.
Η πριγκίπισσα συγκράτησε τον ενθουσιασμό της κι έστειλε τους δύο υπηρέτες της (που για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, ακόμη και για τους Σοφούς, τους αποκαλούσε Εσεμές τον έναν και Εμεμές τον άλλον), τους έστειλε να ειδοποιήσουν από τα διπλανά διαμερίσματα τους αγαπημένους της φίλους ενώ έβαλε τη μαμά της να γεμίσει μία λεκάνη με νερό. Όταν λοιπόν έφτασαν οι φίλοι ορμήσανε με πάθος στα νερά, βούτηξαν και τσαλαβούτηξαν το "αντικείμενο" μα πιο πολύ από αυτό, τα χέρια τους μέχρι τους αγκώνες...
κι εκείνο άρχισε να ξεδιπλώνεται να απλώνεται και να μεταμορφώνεται σε...
Τα παιδιά βέβαια διασκέδαζαν τώρα με το νερό, πιτσίλαγαν όποιον έβρισκαν μπροστά τους, γελούσαν και χαίρονταν, έτρεχαν πέρα δώθε και κανένας δεν τολμούσε να τα σταματήσει.
Παρόλο που ήταν Χειμώνας τα ρόδα της αυλής άνθησαν, τα σύννεφα έκαναν χώρο στον ήλιο, τα πουλιά βγήκαν απ τις κρυψώνες τους κι άρχισαν να τραγουδούν Ανοιξιάτικες μελωδίες.
 Κι ο κόσμος κοίταξε τον ουρανό κι αγάλιασε με το φως που γλύκανε τον Χειμώνα τους ενώ οι σοφοί αναστέναξαν με ανακούφιση.
Μόνο που δεν ήξεραν πως το χαμόγελο της πριγκίπισσας δεν χρειάζονταν κάτι ιδιαίτερο για να βγει...
και πως το κάθε παιδικό γέλιο είχε τη δύναμη αυτή, να προκαλεί όλα τα παραπάνω μα και ακόμη πιο πολλά! 
Παρ' όλα αυτά... ζήσανε όόόλοι τους καλά... Κι όπως λένε στα παραμύθια... κι εμείς καλύτερα.
(κι ένα τσουβάλι πίτουρα).
Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας. Εάν μοιραζόσασταν αυτή την ανάρτηση και με άλλους θα επιβραβεύατε την προσπάθειά μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου